Zapytał mnie, dlaczego to robię?

ale co - zapytałem ?

po co piszesz wiersze,

więc szczerze odpowiedziałem. 



Piszę, gdyż mam taką potrzebę,

wnętrze moje mi to nakazuje,

to jak ziarenko wsadzone w glebę,

co daje owoc, który procentuje.



Myśli zamknięte w świadomości,

znajdują ujście, stają się żywe,

to one, są obrazem wrażliwości,

smutnej albo szczęśliwej.



Przenoszę więc na papier,

myśli, które dokumentuję,

tworzy się przekaz tego,

co wnętrze mi dyktuje.



Wyrażam piękno lub zachwyt,

uśmiech albo i smutek,

to działa podobnie jak zastrzyk

a wiersz - to jego skutek.