Jak cygan - przyrzekłem sobie poprawę,

że - zmienię dotychczasowe swoje nawyki,

że - przestanę nałogowo - pić kawę,

że - zabiorę się -  za obce języki.



I co z tego - tylko przyrzeczenia zostały,

co najgorsze i nawyki - też,

nie potrafię zrezygnować z kawy,

o językach przez pamięć, zapomnieć muszę też.



Robiłem wszystko - daję słowo honoru,

lecz niczego nie zrealizowałem,

nie zrezygnowałem - z czarnego roztworu,

języka obcego - nie opanowałem.



Brakło mi zapewne - silnej woli,

to jak powiew wiatru - po dworze,

przeleciała, odleciała i nie pozwoli,

bym wymazał plamę - na własnym honorze.



Czuję się jak  cygan - co siebie oszukał,

pragnąc coś nowego - ze sobą uczynić,

los bezradności - w głowę mą zapukał,

a ja - postanowiłem się usprawiedliwić.