Jesteśmy zlepkiem dobra i zła,

sumieniem i nienawiścią,

sercem, co z losem igra,

i duszą niekiedy bezmyślną.



Ciało i błoto to wszystko jedno,

brud dotyczy ich obojga,

w upodleniu tkwi całe sedno,

życiem zawładnie trwoga.



Gdy ten zlepek jest spójny,

a dobro zaciska swe pięści,

zło - przed nim stchórzy, 

ginąc w niechlubnej części.



Wytrwałość z rozsądkiem,

zło wewnętrzne pokona,

takim jedynie porządkiem,

nastąpi ludzka odnowa.