Nazwisk wszystkich nie zliczysz,

nie zbierzesz wylanych łez rozpaczy,

rozżalonych serc nie pocieszysz,

egzekucji Wyklętych nigdy nie wybaczysz.



Usta milczały, historia dojrzewała,

droga prawdy była kręta i długa,

matka Ziemia cierpliwie czekała,

aż prawda - wypłynie jak struga.



Leśna wyściółka usłana liśćmi,

ukryła w ziemi swe tajemnice,

śpią w niej Wyklęci - Polsce najbliżsi,

którzy za Polskę - oddali życie.



Czerwona zaraza Komuną zwana,

w swej żądzy nienawiść wylała,

sowietom podporządkowana,

synów ojczyzny na śmierć skazała.



Polak stanął przeciwko Polakowi,

żołnierz strzelał do żołnierza brata,

polski mundur przeciwko mundurowi,

sędziowie pachołki - wyrocznią  kata.