Sam sobie - nawet nie dowierzam,

          dlaczego, tak bardzo ciągnie mnie do Sandomierza.

          Miasto to -  królewskim jest zwane,

          przeze mnie - kompletnie, jeszcze nie znane.



          Urok tego miasta - wielce mnie zachwycił,

          i  swą urodą - za serce mnie uchwycił.

          Uwielbiam oglądać: klasztory, kościoły,

          stare kamieniczki, dworki i dwory.



          Sandomierz w zabytki jest bardzo bogaty,

          a wiem to, gdyż oglądam tego miasta karty.

          Kościoły św.Michała, św. Józefa, św. Ducha,

          Brama Opatowska, furta Igielnego Ucha.



          Marzy mi się ujrzeć - to na własne oczy,

          i czym prędzej do miasta tego - skoczyć.

          A wszystko to -  tylko dalatego,

          że mam tam bratnią duszę - poetę pewnego.



          Obraz Sandomierza - mam już przed oczyma

          i kiedyś, dam słowo, którego dotrzymam,

          przyjadę do Sandomierza - w odwiedziny,

          i wraz z tym poetą - miasto razem zwiedzimy.



          Będzie moim sandomierskim przewodnikiem,

          ja będę zachwycał się średniowieczem i gotykiem.

          Wierzę, że zobaczę detale architektoniczne,

          mieszczańskie kamieniczki, kawiarenki liczne.



          A chyba jesteśmy z jednej ulepieni gliny,

          i choć znamy się krótko, to się przyjaźnimy.

          Bratnie dusze - wrażliwe na poezji piękno,

          to poeta i fraszkopisarz - stanowić będą sedno.