Myśli również płaczą

choć nikt ich nie słyszy

gdyż to płacz duszy

zatopiony w ciszy.

Za tymi którzy odeszli

do innego wymiaru

łzy są skarbem bezcennym

wyrazem tęsknoty, miłości, wiary.

Znakiem i ulgą w cierpieniu

z którym się borykamy

osamotnieni w tęsknocie

ich twarze wspominamy.

Twarz w łzach rzeźbą się staje

osamotnioną w cierpieniu

bólem rzeczywistym

ukrytym w milczeniu.