Znalazłem odrobinkę upragnionej ciszy,

refleksyjne myśli mną zawładnęły,

wiedziałem, nikt przecież ich nie słyszy,

więc w nurcie fantazji w dal popłynęły.

Pomyślałem o rzece, co płynie jak czas,

o słońcu, co ojcem jest światłości,

o ogniu, bracie który grzeje  nas,

o powietrzu, tulącym w czułości.

Wystarczy naprawdę mała chwila,

aby refleksje własne obudzić,

w ciszy, każda refleksja czas umila,

a i gniew - potrafi ostudzić.